เนื่องในวาระที่อาจารย์สมชาย กาญจนสุต เกษียณอายุราชการ ในเดือนกันยายน 2552 ที่ผ่านมา ผู้เขียนจึงขอมุทิตาจิตด้วยบทกลอนด้านล่างนี้ค่ะ
เมื่อเอ่ยชื่อ “นเรนทร” ตามกลอนกล่าว
จะกี่ครั้ง กี่คราว ณ ที่ไหน
ต้องมีชื่อ หนึ่งชื่อ คือ (อาจารย์) สมชาย (กาญจนสต)
ที่ใครๆ ต้องนึกถึง ซึ่งผลงาน
ท่านเป็นผู้ บุกเบิกงาน อีเอ็มเอส
จากเมล็ด เฝ้าฟูมฟัก ปักหลักฐาน
ปลูกลงดิน ให้ผลิหน่อ ก่อหลักการ
สร้างมาตรฐาน ด้วยสมอง และสองมือ
ทั้งรดน้ำ พรวนดิน ด้วยมุ่งมั่น
หวังสักวัน ให้ใครใคร ได้เชื่อถือ
เห็นต้นกล้า อีเอ็มเอส เด็ดด้วยมือ
ให้ใครใคร ได้ถือไป ขยายพันธุ์
ทั้งเชิญชวน ผู้เกี่ยวข้อง มาลองปลูก
อีเอ็มเอส ให้ออกลูก ปลูกดังฝัน
จนต้นกล้า อีเอ็มเอส เจริญพลัน
จากวันวาน เป็นกล้าพันธุ์ ที่แข็งแรง
ทุกวันนี้ ขยายผล ไปทั่วทิศ
เพิ่มคุณภาพ ชีวิต ให้เข้มแข็ง
เราขอสัญญา จะร่วมใจ และร่วมแรง
สานต่อจากอาจารย์ ให้แข็งแกร่ง อย่าพะวง
อีเอ็มเอส นับแต่นี้ ถึงวันหน้า
จะต้องดี ยิ่งกว่า ดัง(อาจารย์)ประสงค์
จะดูแล รักษาไว้ ให้มั่นคง
ไม่ให้แมลง หรือเพลี้ยลง จนแคระแกร็น
ขออาจารย์ วางใจ อย่าได้ห่วง
ใจทุกดวง ทั้งอยู่ใกล้ หรือไกลแสน
จะสานต่อ งานอาจารย์ เพื่อทดแทน
บุญคุณที่อาจารย์ สร้างปึกแผ่น(อีเอ็มเอส) ตลอดมา
วาระนี้ ขออาราธนา สิ่งศักดิ์สิทธิ์
เทพทุกทิศ จงปกปัก และรักษา
ให้อาจารย์ มีสุข ทุกเวลา
บุญนำพา พ้นทุกข์โศก และโรคภัย
ให้เฉียบแหลม แตกฉาน ด้านความคิด
เพื่อตามติด เติมความคิด คนรุ่นใหม่
เป็นที่ปรึกษา เป็นขวัญ เป็นกำลังใจ
เป็นหลักชัย คนรุ่นใหม่ ได้เดินตาม
