General Bae (เบ๊) in ER (2)

แล้วซ้อสี่ก็พาผมมานั่งในห้องข้าง ๆ ห้องทำงานหัวหน้าพยาบาล ER เขียนชื่อห้องว่า “ห้องพักใจ” ห้องนี้ติดแอร์เย็นเฉียบ มีโซฟา เบาะนุ่ม สีเหลืองอ่อนเข้ากับม่านสีครีม ในห้องทาสีฟ้า มีกาแฟ ชา โอวัลติน น้ำเย็น ขนมเสิร์ฟให้ญาติที่ต้องสูญเสียคนที่รัก ได้ระบายปัญหา รับฟังคำแนะนำกับทีมพยาบาลในห้องฉุกเฉิน ฉาก ห้องพักใจในห้องฉุกเฉิน โรงพยาบาลจังหวัดแห่งเดิม

แม่บ้าน เชิญนั่งค่ะหมอ รับชา กาแฟ โอวัลติน เค้ก คุ้กกี้มั้ย

หมอ ขอบคุณครับซ้อ หมอขอน้ำเปล่ากับคุ้กกี้แล้วกัน

แล้วซ้อสี่ เทเวศน์​ก็ยกน้ำเปล่ากับคุ้กกี้ไส้สับปะรดกวนมาให้ผม

หมอ ขอบคุณครับ ซ้อ ห้องนี้เย็นสบายดีนะครับ

แม่บ้าน ค่ะ พึ่งสร้างได้ไม่นาน หลังจากที่ถูกร้องเรียนบ่อย ผู้บริหาร เขาเลยของบมาสร้างสถานที่ให้ญาติได้คุย กับหมอ ทีมพยาบาล ลดความขัดแย้ง หลัง ๆ นี่ head ตึกใช้เป็นที่ประชุม อบรมทีมพยาบาล แม่บ้านด้วย เรียกว่าจะดุที ก็เรียกเข้าห้องทีน่ะหมอ หมอจะถาม อะไรซ้อคะ

หมอ ก็ไม่มีอะไรมากครับ (คว้าคุ้กกี้เข้าปาก) ถามว่าทำงาน ที่นี่เป็นไงบ้างครับ

แม่บ้าน ก็ดีนะหมอ เพียงแต่ลำบากกว่าสมัยก่อนนิดหน่อย เดิมเรามีปัญหาเรื่อง ไม่มีคน พยาบาลขึ้นเวรเช้า บ่าย กันคราวละ 3 คน เวรดึก 2 คน อาจมีผู้ช่วยขึ้นบ้าง เวรบ่าย ดึก เวรละคน มีหมอในโรงพยาบาลรวมกัน สิบกว่าคน มีน้องหมอกันปีละ 2-3 คน หมุนเวียนกัน มาทำงานในห้องฉุกเฉิน เพราะไม่มีหมอประจำห้องนี้ ก็หนักล่ะ แต่ทุกคนก็ช่วยกันเต็มที่ ทำงานด้วยรอยยิ้ม พยาบาลเขาเห็นหมอมีน้อย เหนื่อย เขาก็ช่วยฉีดยา เย็บแผล เปิดน้ำเกลือ วันไหนเฮงมีหมู่ (อุบัติเหตุหมู่) ก็เห็นแต่ละตึกลงมาช่วยกันดี วุ่นหน่อยตอนเก็บของ นี่แหละ เดี๋ยวนะหมอ

มีพยาบาลรุ่นน้อง เปิดประตูเข้ามา ถามหาของ แล้วแม่บ้านก็ หายไปพักนึง ไปช่วยหยิบของแล้วกลับมาคุยต่อ

หมอ แล้วสมัยนี่ล่ะซ้อ

แม่บ้าน ก็เปลี่ยนไปนะ ตั้งแต่มีบัตรทอง คนไข้ไม่รู้แห่กันมา จากไหน (ขึ้นตัวอักษร ฉ สีเทา) ซ้อคิดว่าคนคงเดือด ร้อน เงินหายาก เห็นมาโรงพยาบาลก็รักษาฟรี ได้ยา ฟรี ไม่พอใจยังร้องเรียนอีกแน่ะ เดี๋ยวนี้คนเลยไม่ค่อย ดูแลตัวเองกัน เป็นหวัด มีไข้ 1-2 วันก็มาโรงพยาบาล,เด็กไข้ขึ้นก็หิ้วมาละ,​ อุบัติเหตุก็ไม่ระวังตัวกัน เดี๋ยวก็ โทร 1669 พาเข้าโรงพยาบาล คนไข้ก็ล้นห้องฉุกเฉิน ตลอด คนไข้ไม่เร่งด่วนทั้งนั้นแหละ ตี 2 ตี 3 ก็มา ปวดท้อง ถ่ายเหลว ท้องเสีย ขอยาความดัน แก้หอบ ถ้าสมัยซ้อน่ะ ไม่มาโรงพยาบาลหรอก ไม่นับช่วงเทศกาลหรือมีคอนเสิร์ตที่วัยรุ่นยกพวกตี กันบ่อย ๆ บางคนเย็บเสร็จ ไม่ทันพ้นเวร ก็กลับมา เย็บอีกรอบ ตอนออกไปแก้แค้น คือ ซ้อว่าคนไข้มา เยอะขึ้นเกือบ 2 เท่า แต่คนของเราก็เท่าเดิม หาคน ใหม่ได้ คนเก่าที่เพิ่งอยู่ได้ ปี สองปีก็ออกไปเรียนต่อ ข้างบนเขาเลยขึ้นค่าเวรให้

หมอ ซ้ออยู่เวรบ่อยมั้ยครับ

แม่บ้าน ซ้อเหรอ แต่ก่อนเดือนละ 12 - 13 วัน ไม่มีคนในห้อง บัตร ไม่มีคนเก็บเงิน ก็ให้ซ้อไปช่วยบ้าง แต่หลัง ๆ เห็น ว่าเขาหาคนมาช่วยได้แล้ว ซ้อก็เลยอยู่แต่กลางวันมี เวร บ้างตอนน้องใหม่ ๆ ป่วย ส่วนพยาบาลน่ะ เห็นว่า ได้ off กันเดือนละ 4 วัน ควบทั้งเวรนเรนทร (นั่งศูนย์ สั่งการ), เวร refer, เวร Standby CT, เวรฉุกเฉิน on call เวลาเพื่อนป่วย ลาประชุม งานยุ่ง ก็เห็นได้พักกัน น้อยนะ เรียกอยู่เวรกันรวยไปเลย ส่วนน้องหมอเห็น ตาม ตารางอยู่แค่ 2-3 วันแต่เอาเข้าจริงเห็นอยู่กัน คนละ 6-7 วัน ได้เวรขายจาก Staff ที่ไปเปิดคลินิก แล้วอยู่เวรไม่ได้ ไม่ไหว หมอเองก็ดูจากคลินิกในเมือง ก็ได้นี่ ซ้อว่าหาคลินิกหมอน่ะง่ายกว่าร้านก๋วยเตี๋ยว อร่อย ๆ ซะอีก มีทุกหัวถนน บางถนนติดกัน 2 ร้าน 3 ร้าน คั่นด้วยเซเว่น (ร้านสะดวกซื้อที่มีมากขึ้นเรื่อย ๆ กลายเป็นตัวบ่งชี้ความเจริญในเขตเมือง) ไปหน่อยก็ถึงคลินิกอีกแล้ว (ตัวอักษร ฉ ขึ้นค้างเปลี่ยนเป็นสีรุ้ง)