Submitted by ubon on Sat, 11/10/2007 - 21:41
บทกลอนนี้จริง ๆ เขียนเสร็จมานานเป็นปีแล้ว ซึ่งทำให้ตัวเองคันพบแนวทางที่ทำให้ทำงานกู้ชีพได้อย่างมีความสุข ตอนแรกไม่ได้คิดจะให้ใครอ่าน แต่ช่วงหลังๆ มีพยาบาลหลายคนที่ต้องรับผิดชอบงาน EMS เคยมาปรึกษาและโทรฯ มาหาบ่อย ๆ หลายคนหมดกำลังใจ หลายคนคุยไปร้องไห้ไป ซึ่งตัวเองเข้าใจความรู้สึกดี เพราะหัวอกเดียวกัน ได้แต่ให้กำลังใจ เวลานี้ จึงอยากจะนำมาให้ลองอ่านดู เพื่อเป็นกำลังใจให้กับคนทำงานทุกคนให้ต่อสู้ต่อไปค่ะ
ต่อไปนี้ คือเรื่องราว จะเล่าขาน
ประสบการณ์ ของฉัน ถึงน้องพี่
ได้สั่งสม เรื่องมากมาย มาหลายปี
